Czas żniw oczami Królika

Autor: Samantha Shannon

Tytuł: Czas żniw

Oryginalny tytuł: The Bone Season

Wydawnictwo: SQN

Ilość stron: 520

Żyjemy w czasach, kiedy bycie innym nie oznacza bycia gorszym. Masz inne poglądy niż większość, inny kolor skóry, inną orientację seksualną? Wszystko to da się zaakceptować. Jednak co by było, gdyby oprócz ludzi naszą planetę zamieszkiwali również… jasnowidze?

Dziewiętnastoletnia Paige Mahoney i pracuje w barze tlenowym – a przynajmniej tak mówi swojemu ojcu. Tak naprawdę jest zatrudniona w kryminalnym podziemiu Sajonu Londyn. Jako senny wędrowiec zdobywa cenne informacje dla swojego szefa, Jaxona Halla. Prowadzi podwójne życie. Musi w końcu ukrywać się przed rządem, który zdradza na dwa sposoby:

Pierwszy – jest jasnowidzem. Już sam ten fakt jest dla niej praktycznie wyrokiem śmierci.

Drugi – pracuje dla Siedmiu Pieczęci. Jest kryminalistką.

Kiedy zostaje złapana po zabójstwie strażników, spodziewa się śmierci. W końcu tak powinna skończyć, prawda? Ale spotyka ją coś zupełnie innego. Nowe życie w kolonii karnej Szeol I.

O [Czasie żniw] było głośno. Bardzo głośno. Fala pozytywnych opinii zalała Internet, dlatego też nie mogłam obok tego tytułu przejść obojętnie. Cały czas krążył mi gdzieś po głowie przy kupnie nowych książek. Aż wreszcie nadeszły Targi Książek w Krakowie. Przechodząc obok stoiska wydawnictwa SQN zobaczyłam ją – piękną, górującą nade mną powieść Samanthy Shannon. Jakieś pięć minut później należała już do mnie. Jednak na moją opinię musiała czekać jeszcze ponad pół roku.

Książka spodobała mi się już od pierwszych zdań. Niemal natychmiast zauważyłam, że autorka wykreowała świat dokładnie oraz szczegółowo. Bez problemu mogłam się w nim odnaleźć.

- Jak się czujesz? - zapytał.

- Pieprz się.

Jego oczy zapłonęły.

- Widzę, że lepiej.

Jeśli chodzi o styl, Samantha Shannon pisze lekko. Ma barwne, nienudzące czytelnika opisy. Całość czyta się szybko i przyjemnie. Akcja wciąga, nie wypuszcza ze swoich objęć do ostatnich stron. Krótkie chwile na spokój są tutaj głównie po to, aby potem fabuła zdołała nas zaskoczyć kolejną niespodziewaną sytuacją.

Sam pomysł na powieść jest moim zdaniem niesamowity. Nie umiem ubrać w słowa tego, jak bardzo podobał mi się [Czas żniw]. Tak, zostałam kolejną osobą, którą wciągnął ten świat. Kolejną osobą, która rozpaczała, kiedy działo się coś dramatycznego. W tej chwili mogę powiedzieć, że czyham na drugi tom. Być może padnie wkrótce ofiarą moich książkowych zakupów, kto wie. Jednak wracając do recenzji…

Bohaterowie. Niech ktoś mi powie, że Shannon nie potrafi ich kreować, a ja już sobie z nim pogadam. Polubiłam Paige, polubiłam Naczelnika... Polubiłam praktycznie wszystkich! Postacie wydawały się realistyczne, one również miały swoje problemy, którym czasem nie potrafiły stawić czoła. Nawet drugoplanowcy przyciągali uwagę i wzbudzali sympatię.

Faktem jest, że bohaterów jest tu całkiem sporo. Co ciekawe, nie pogubiłam się przy rozpoznawaniu ich. Wszyscy zapadali w pamięć, byli wyraziści, nie byle jacy. Dlatego też ich imiona od razu mogłam przyporządkować do ról, jakie pełniły.

Zakończenie wbija w siedzenie (ach, te rymy!). Dosłownie. Kiedy czytałam ostatnie zdania, siedziałam akurat w autokarze obok Oli (nie wiem, czy będziesz to czytała, ale pozdrawiam!). Musiałam się jej wyżalić. Nie mogłam uwierzyć, że to już koniec! Przecież tyle jeszcze stron zostało do końca okładki!

No, właśnie. Na samym końcu był też słowniczek z wszystkimi pojęciami używanymi w książce, aby nikt się nie zgubił. Z jednej strony - wielki plus. Z drugiej - rozczarowanie dla mojej osoby. Bo to przecież miały być kolejne rozdziały!

A teraz uwaga: dobra wiadomość dla antyfanów romansów! Wątek miłosny pojawia się tutaj dość późno i nie jest on głównym tematem w całej powieści. Znajdziemy tu też motyw przyjaźni, kłamstwa, wolności czy też zaufania. Wszystko zrealizowane w genialny sposób!

Całość jest spójna i logiczna. Nie ma chyba żadnych niedociągnięć, wszystko dopięte na ostatni guzik. Nie pozostaje nic innego, jak tylko iść w świat i głosić wszystkim książkoholikom, jaką cudowną pozycją jest [Czas żniw]! Swoją drogą, ten tytuł świetnie pasuje do zawartości.

Żadne życie nie jest stracone.

Podsumowując:

[Czas żniw] to naprawdę świetnie wykreowana powieść, która nie pozwoli wam się nudzić. Doskonali bohaterowie, wśród których znajdziecie kompanów tylko czekają, aż się z nimi zapoznacie. Może i książka nie należy do "odmóżdżaczy", jednak czyta się ją lekko i przyjemnie. Jednak jeśli zamierzacie wziąć się za lekturę tego tytułu... Przygotujcie nerwy na zakończenie!

Moja ocena: 

 Książka ma zaszczyt brania udziału w wyzwaniu Przeczytam 52 książki w 2016 roku!