Córka Dymu i Kości oczami Akime

Autor: Laini Taylor

Tytuł: "Córka Dymu i Kości"

Wydawnictwo: Amber

Ilość stron: 399

Na wszystkich kontynentach na drzwiach domów pojawiają się czarne odciski dłoni. Wypalają je skrzydlaci nieznajomi, którzy wkradają się do naszego świata przez szczelinę w niebie…

Przemierzająca kręte uliczki zasypanej śniegiem Pragi siedemnastolatka ze szkoły sztuk plastycznych zostanie wkrótce uwikłana w brutalną wojnę istot nie z tego świata. I odkryje prawdę o sobie – zrodzonej z dymu i kości…

Jej szkicowniki są pełne potworów. Mówi w wielu językach, nie tylko ludzkich. Ma jaskrawoniebieskie niefarbowane włosy, niezwykłe tatuaże i blizny. Kim jest?

Karou prowadzi podwójne życie: jedno w Pradze jako utalentowana i tajemnicza artystka, drugie w sekretnym sklepie, gdzie rządzi Brimstone – Dealer Marzeń. Karou nie wie,skąd przybywa i czy jest tylko człowiekiem. Nie wie, po co wyrusza przez magiczny portal na ryzykowne wyprawy. I nie wie, do którego świata należy. Dopóki nie spotka najpiękniejszej istoty: mężczyzny o skrzydłach z płomienia, ustach bez uśmiechu i oczach koloru ognia, których spojrzenie jest jak płonący lont wypalający powietrze pomiędzy nimi.

Akiva staje się jej tak bliski, jakby kochała go całe życie…

Córka Dymu i Kości... Książka, którą pochłonęłam trzy razy, mimo sporych oporów przed jej zakupem. W sumie widziałam ją nie raz, zanim po nią sięgnęłam, ale zawsze ją omijałam. Nie miałam na nią ochoty. Mimo wszystko, pewnego dnia postanowiłam na nią zerknąć, bo chyba nigdy nie przestałaby mnie prześladować. Przejrzałam ją z każdej możliwej strony, zanim ją kupiłam. Brałam ją do ręki i odstawiałam, robiłam kolejne kółko między półkami i do niej wracałam. W końcu się zdecydowałam. W ten sposób zostałam wciągnięta w jej sidła. Na dobre.

Od pierwszych stron poczułam jakąś dziwną więź, która łączyła mnie z Karou. Odkąd sięgnęłam po tę książkę, mam bzika na punkcie niebieskiego koloru. Te niebieskie włosy... Gdyby nie było mi żal mojego naturalnego koloru, to z pewnością bym się przefarbowała. Do tej pory uważam ją za moją ulubioną bohaterkę. Do żadnej innej postaci nigdy się nie przywiązałam tak, jak do niej.

Mimo aktualnego, negatywnego nastawienia do wszelkich młodzieżówek, do tej mam jakiś sentyment. Jakby nie patrzeć, książki w tej tematyce opierają się w większości na schemacie: dziewczyna, dwóch chłopaków, między którymi wybiera, jakiś zamknięty świat, rewolucja. Karou ani nie wybiera, ani nie żyje w zamkniętym świecie. Nasza bohaterka żyje podwójnie – z jednej strony uczy się, chodzi do szkoły, jest zwykłą nastolatką, a z drugiej ma swój świat, który cała reszta uważa za wytwór jej wyobraźni.

Mamy tutaj nutkę magii, stworzenia nadprzyrodzone, ale i zwykłych ludzi, których dopada codzienność. A kim jest nasza Karou? Mówiąc o tym, odebrałabym przyjemność czytania tym, którzy jeszcze tego nie zrobili. Córka Dymu i Kości jest owiana niejedną tajemnicą, co dodatkowo potrafi wciągnąć. Jakby nie patrzeć, gdy czytałam ją za pierwszym razem, przechodziłam przez ulicę, z nosem książce, więc byłam bliska zderzeniu z samochodem. Pójść po schodach piętro wyżej też mi się zdarzyło, no ale w moim przypadku to w sumie normalne.

Szczerze mówiąc, dla wielu zagadek nie byłam w stanie znaleźć sama rozwiązania. Fakt jest faktem, niektóre rzeczy same nasuwają się na myśl, ale nie są to najistotniejsze sprawy. No i niestety czasem gubiłam wątek, ale później wszystko i tak łączyło się w jedną, spójną, magiczną całość.

Tak więc Córka Dymu i Kości góruje na liście moich książkowych miłości. Wiem, ciągłe wszystko wychwalam, ale jeśli chcecie negatywnej recenzji, to musicie poczekać do następnego razu. To wam mogę obiecać, a póki co zachęcam do przeczytania pierwszej części powieści Laini Tayol.

"Życzenia nie są prawdziwe. Nadzieja jest prawdziwa. Jest jedyną prawdziwą magią." -Brimstone/ Dealer Marzeń

Ocena: 5/6