Dni krwi i światła gwiazd oczaki Akime

Autor: Laini Taylor

Tytuł: Dni krwi i światła gwiazd

Wydawnictwo: Amber

Ilość stron: 352

Dawno, dawno temu anioł i diablica zakochali się w sobie. Nie skończyło się to dobrze, bo ośmielili się marzyć o świecie bez wojny i rozlewu krwi. Ale to nie był ich świat…
 Na całym świecie muzea historii naturalnej donoszą o tajemniczych włamaniach. Uskrzydlone armie przekraczają portal dzielący ich świat od naszego.

Odwieczna wojna wybucha ze straszliwą siłą. A ci, którzy tak bardzo się kochają, stoją po przeciwnych stronach…
Siedemnastoletnia Karou, utalentowana artystka i uczennica tajemniczego Dealera Marzeń, znalazła wreszcie odpowiedź, której tak długo szukała. Już wie, kim jest – i czym jest. Lecz ta wiedza niesie następną prawdę, której z całego serca chciałaby zaprzeczyć: że kocha wroga, i że jej ukochany ją zdradził. A świat musi zapłacić za to krwawą cenę...

Teraz Karou musi wybrać ostatecznie, kim chce być. I zdecydować, jak daleko się posunie, by pomścić swoją rasę.

Tymczasem Akiva bez wytchnienia szuka Karou, bez której nie potrafi już żyć. I prowadzi własną walkę: o odkupienie i o nadzieję. Lecz czy jakakolwiek nadzieja ocaleje z popiołów ich zniszczonych marzeń?

Dni krwi i światła gwiazd, czyli drugi tom mojej ukochanej serii. Książka względem której miałam już pewne oczekiwania. W końcu po zachwycie pierwszym tomem, nie mogło być inaczej. Czekałam na nią z niecierpliwością. Zamówiłam ją, jak tylko pojawiła się w empiku. Gdy w końcu dostałam ją w swoje ręce, zaczęłam ją czytać, a wtedy...

Pierwszą rzeczą, na której się zawiodłam, była okładka. Zanim trafiła do księgarń ciągle miałam nadzieję, na to, że jednak ją zmienią. Niestety. Nie dziwię się, że drugi tom kupiło tak niewiele osób, skoro okładka odrzuca na kilometr. Mówię jej nie, nie i jeszcze raz: nie! No ale jak to mówią „nie oceniaj książki po okładce”. Jej treść wciąż bardzo mnie ciekawiła.

Początkowo patrzyłam na nią zawiedziona, że ma mniej stron, niż część pierwsza. Gdy tylko zaczęłam ją czytać, zaczęłam się z tego cieszyć. Przez około pierwsze 150 stron przebrnęłam z wielkim trudem. Akcja była tak nudna, że czasem się zmuszałam, aby jej nie odłożyć. Mimo wszystko, książka wróciła na półkę.

Po około pięciu miesiącach zdecydowałam się, aby ją dokończyć. Z wielkim trudem sięgnęłam ponownie po książkę. Wpatrywałam się bez celu w strony. Otwierałam ją, aby po chwili zamknąć. Po kilku takich sytuacjach uznałam, że skoro tak na nią czekałam, to muszę się w końcu zebrać. Jak już udało mi się zmotywować, to jej drugą cześć pochłonęłam w kilka dni. Ciężko jest mi stwierdzić, czy początkowe strony książki rzeczywiście były tak nudne, czy po prostu nie potrafiłam się w nią wczytać.

Po jej skończeniu nadal czułam niedosyt. Wciąż to nie było to, na co czekałam. Liczyłam, że akcja pójdzie w zupełnie innym kierunku W rzeczywistości oddaliła mnie jeszcze bardziej od tego, na co czekałam. Zapewne autorka miała w tym jakiś cel, jednak na ten moment nie jestem w stanie go zrozumieć. Niby można by powiedzieć, że książka zaskakuje, jednak w tym przypadku nie wpływa to na nią pozytywnie.

W „Dniach krwi i światła gwiazd” Laini Taylor zwraca większą uwagę, na jednego bohatera. Nie chcę tu zdradzać, kogo mam na myśli, jednak ciężko nie ulec jego urokowi. Mimo tego, że nie staje się on tu postacią pierwszoplanową, jego działania nadają pewną nutkę magii całej powieści. Brzmi to jak plus dla książki, jednak niestety nim nie jest. Autorka w pewnym momencie odbiera nam możliwość czerpania radości z jego poczynań, na czym się bardzo zawiodłam.

Podsumowując, jeżeli ktoś przeczytał pierwszą część, to na tą bym się skusiła z czystej ciekawości. Osobiście wciąż wyczekuję trzeciej części. Jeżeli nie będzie jej dostępnej w języku polskim, to skuszę się na przeczytanie jej po angielsku. Może moja znajomość tego języka nie jest jakoś bardzo wybitna, jednak myślę, że pozwoli mi zapoznać się z tą pozycją. Poza tym od czego są słowniki? Kończąc tą krótką dygresję, muszę stwierdzić, że druga część „Córki Dymu i Kości” znacząco odbiega od standardów, które poznajemy w pierwszym tomie. Mimo wszystko pozostawia nam nadzieję, na bardziej pozytywny rozwój wydarzeń w „Dreams of Gods & Monsters” (Nie będę się kusić o tłumaczenie, gdyż nie wiem czym przetłumaczą to jako marzenia, czy jako sny Bogów i Potworów). :)

Ocena: 2/6

Pokuszę się, aby po raz kolejny przy pomnieć o PETYCJI. Może uda się jednak dostać trzecią część w języku polskim? :)

Liczę, że pomożecie. :)