Księżniczka z lodu oczami Akime

Autor: Camila Lackberg

Tytuł: „Księżniczka z lodu”

Seria: Czarna seria

Wydawnictwo: Czarna owca

Ilość stron: 424

W niewielkiej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji, wśród małej, zamkniętej społeczności, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą – w jednym z domów odkryto zwłoki młodej kobiety. Początkowo wszystko wskazuje na samobójstwo, okazuje się jednak, że Alex została zamordowana. Prywatne śledztwo rozpoczyna Erika Falck – pisarka i przyjaciółka Alex z dzieciństwa, do której dołącza miejscowy policjant Patrik Hedström.

Księżniczka z lodu była książką z serii „kup mnie! W przeciwnym wypadku nie dam Ci spokoju i będziesz widzieć mnie wszędzie, póki po mnie nie sięgniesz!”. Szybko dałam się na nią skusić. Od jakiegoś czasu miałam ochotę na przeczytanie kryminału, a jeśli coś za mną chodzi, to nie sposób sobie odmówić. Okładka strasznie przeciągała moją uwagę. W pierwszej kolejności odrzucił mnie fakt, że jest to kolejna, długa seria, jednak po kilku dniach po nią wróciłam i zagościła wśród mojej, skromnej kolekcji. Czy było warto? Zaraz się przekonacie.

Książka Camilli Läckberg od samego początku zaczęła mnie wciągać w swoje sidła. Miałam zupełnie inną opinię o gatunku zwanym kryminałem. Sięgając po Księżniczkę z lodu przekonałam się w jak wielkim byłam błędzie. Kryminał kojarzył mi się z nieustannymi morderstwami, bo nieudolność policji nie pozwala na szybkie zakończenie sprawy. Co dostałam? Śledztwo okryte licznym tajemnicami, które z każdą stroną porywają coraz bardziej, aż w końcu wciągają tak, że nie sposób się oderwać.

Obawiałam się strasznie, że szybko będzie się dało przewidzieć kto jest sprawcą. Tutaj także popełniłam błąd. Do samego końca nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, przez co zakończenie było dla mnie dużym zaskoczeniem. Wszystko zaczyna się układać w jedną, spójną całość, a tekst pisany kursywą na początku każdego rozdziału okazuje się idealnym dopełnieniem do całości utworu.

Nie obeszło by się także bez wątku prywatnego głównych bohaterów. Niestety, a może i stety nie mogę się do tego doczepić. Wplata się to w całość w bardzo dobry sposób. Nie mamy tu do czynienia z nachalnością uczuć czy słodkich słówek. Wszystko dzieje się w swoim tempie, tak jak powinno być. Relacja między Patrikiem a Eriką staje się krótką, ciekawą przerwą od głównego biegu wydarzeń.

Książka z samymi plusami? Szczerze mówiąc, na to wychodzi. Nie przychodzi mi na myśl nic, co mogłabym wytknąć autorce. Księżniczka z lodu nie jest nacechowana specjalistycznymi zwrotami, które mogłyby być niezrozumiały dla przeciętnego czytelnika, ale jednocześnie jest pisana na wysokim poziomie językowym. Wszystko jest wyważone w sposób, aby czytało się łatwo, szybko i przyjemnie, przez co wciąga i porywa.

Podsumowując, polecić mogę to każdemu, kto oczekuje ciekawej książki na kilka wieczorów. Osobiście jestem już po lekturze kolejnej części, następna czeka w kolejce. Odrzucona początkowo przez fakt, ze jest to seria, teraz wręcz przeciwnie – ciesze się z tego powodu. Ciekawość dalszej części losów głównych bohaterów, kolejnych tajemnic do rozwiązania jest tak silna, że chciałabym, aby to się nigdy nie skończyło. No cóż, na szczęście to się tak szybko nie skończy.

Ocena: 6/6

/Akime