Rywalki oczami Królika

Autor: Kiera Cass

Tytuł: „Rywalki”

Seria: Selekcja

Tom: I

Wydawnictwo: Jaguar

Ilość stron: 333

Nie znam chyba nastolatki, która jako mała dziewczynka nie chciała zostać księżniczką, mieszkającą w ogromnym, zapierającym dech w piersiach zamku, z przystojnym księciem w królewskich szatach i hordą służących, które towarzyszyłyby każdemu jej krokowi, gotowe na każde zawołanie. To dziecięce marzenie zapewne kiełkowało w umysłach młodych dziewczynek przez jakiś czas, aż umierało, z biegiem czasu zastąpione przez inne wartości.

Trudno przytulić kogoś nieprawidłowo.

America jest jednak jedną z tych dziewczyn, która o byciu księżniczką nie marzy. Woli zostać w swoim rodzinnym domu niż wyjść za księcia i zostać królową. Dla niektórych dziwne, a jednak. Cała sprawa ma jednak główną przyczynę w Aspenie, przystojnym brunecie będącym Szóstką, podczas gdy America plasuje się w kaście Piątek. I tutaj mamy czołowe zderzenie pociągów, bo rodzice dziewczyny nie chcieliby wydać ukochanej córeczki za kogoś z niższej klasy. Dlatego też Mer i Aspen spotykają się potajemnie co jakiś czas, w ukryciu przed rodziną i światem. A przynajmniej do czasu, kiedy nadchodzą Eliminacje i America zostaje wysłana do pałacu. 

Ogólnie o książce mogę powiedzieć, że czyta się ją szybko i przyjemnie. Jest takim zabijaczem czasu i przerwą od ciężkich, pełnych pojęć książek. Nie można spodziewać się po niej wielkich zaskoczeń, bo jest po prostu przewidywalna – jednak większość lektur już taka jest. 

Jeśli chodzi o bohaterów, do żadnego z nich nie zapałałam większą miłością. Americę tolerowałam, chwilami może lubiłam. Jak można się spodziewać, jest tym diamentem w gronie trzydziestu pięciu dziewczyn walczących o koronę – dobra, miła, naturalna, nie zależy jej na wygranej. Ot, tradycyjny schemat, który czytelnika nie zaskoczy, ale również nie rozczaruje. Mer jest sobą i właśnie to lubi w niej Maxon. A jeśli już o nim mowa – nie jest zły, ale do ósmych cudów świata w kategorii „książkowi bohaterowie, których możnaby poślubić” nie należy. Jak to książę jest wyrafinowany, spokojny i uprzejmy wobec pań, jednak może dostrzec w nim chwile, kiedy się odpręża – zazwyczaj w obecności głównej bohaterki – wtedy staje się odrobinę bardziej.. ludzki.

W moich marzeniach wszystko udawało się idealnie. W moich marzeniach wszyscy byli szczęśliwi.

Pozostaje nam jeszcze Aspen, który jest jednym z punktów w naszym trójkąciku miłosnym z Americą jako wierzchołkiem. Mogę określić go jako porządnego kolesia, który nie chce pozwolić sobie, żeby utrzymywała go dziewczyna – stara się pomóc swojej rodzinie jak najbardziej, pracując ponad swoje siły. Jego też zbytnio nie polubiłam, chwilami zdołał mnie zirytować na tyle, że chciałam sprzedać mu potężnego liścia. 

Co najciekawsze, gdyby ktoś kazał mi wybierać pomiędzy Maxonem a Aspenem, miałabym problem. Mimo tego, że żadnego z nich nie darzę miłością, tak nie potrafię stwierdzić, którego z nich wyobrażam sobie z Americą. Po dłuższym zastanowieniu chyba jednak jestem za Maxonem i shippuję Mamericę/Amaxona. 

Fabuła ma w sobie zarówno akcję jak i luźne, spokojne sceny, równoważące się ze sobą. Znajdzie się tutaj trochę poważnej teorii o historii założenia Illéi, odrobinę ploteczek ze świata kandydatek i szczypta reality show. Wbrew pozorom, całość nie jest przepełniona słodkościami i romansem, co wychodzi na duży plus. 

Pomysł na powieść jest moim zdaniem dobry i może odrobinę oryginalny. Jako że uwielbiam średniowiecze, zdołałam też polubić Rywalki, które były dla mnie miłą lekturą głównie ze względu na lekkość i prostą fabułę. Chwilami miałam wręcz ochotę wyciągnąć walizkę, wpakować te dwie czy trzy kiecki, które mam w posiadaniu, porzucić to wszystko i wyjechać do Illéi!

Podsumowując:

„Rywalki” są dobrą książką na oderwanie się od ciężkich lektur i zapełnienie czasu lekkim, przyjemnym stylem autorki. Po zakończeniu pierwszej części mam chęć na kolejną i przeczuwam, że cała seria na pewno pozostanie w moim serduszku na jakiś czas – głównie ze względu na motyw księcia i Eliminacji, który – zapomniałam wspomnieć – bardzo, bardzo mi się podobał, jako że uwielbiam średniowiecze. Całość jest dobrym połączeniem odrobiny dystopii, romansu i młodzieżówki, która niekoniecznie spodoba się każdemu. 

Pozostaje mi tylko wziąć w swoje łapki pozostałe części serii i dowiedzieć się, jak skończy America – w ramionach księcia, z koroną na głowie czy też w objęciach Aspena, zostając zwykłą dziewczyną, która kiedyś brała udział w słynnych Eliminacjach. 

Moja ocena: